پـــــــــــــــرواز را دوســــت دارم

خسته ام فردا نگاهت را برایم پست کن /

یک بغل حال و هوایت را برایم پست کن

گوشم از آواز غمگین سکوت شب پراست /

لطفا آن لحن صدایت را برایم پست کن. . .

به چه اسانی ترکم کردی

و من به چه اسانی سالهاست که در ترک همین یک اخرم...

زمستان امده است...

خسته ام!

میخوابم...

بهار که آمد..

پیله ام را میشکافم..

تا با پرهای خیس..

دوباره عاشقت شوم...!

غروب افتاب غمگینه

  اما هیچ غروبی غمگین تر از دوری تو نیست...

سمت چشمان تو یک پنجره باشد کافیست

چشم من خیره به آن منظره باشد کافیست

تو به من خیره شوی، من به تبسم هایت خنده بر روی لبت یکسره باشد کافیست

فاصله دفتر تقدیر مرا پُر کردست سهم من چند ورق خاطره باشد کافیست

گریه خوبست ولی فکر غرورم هستی؟

بغض دل پشت همین حنجره باشد کافیست

گفتی از فاصله ها خسته شدی درد بس است خواستی بسته شود پنجره؟ باشد....کافیست

نگران نباش

نمی شود دوستت نداشت

لَجم هم که بگیرد از دستت

دفترچه‌ی خاطراتم

پر از فحش‌های عاشقانه میشود

ﺧﺪﺍﯾﺎ...

ﺑﺎﺑﺖ ﻫﺮ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺷﮑﺮ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﯿﻦ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ

ﺑﺎﺑﺖ ﻫﺮ ﺻﺒﺤﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ سلام ﺑﻪ ﺗﻮ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ

ﺑﺎﺑﺖ ﻫﺮ ﮔﺮﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻦ

ﺑﻪ ﺷﺎﻧﺲ ﻧﺴﺒﺘﺶ ﺩﺍﺩﻡ!

ﺑﺎﺑﺖ ﻫﺮ ﮔﺮﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﮐﻮﺭ ﺷﺪ

ﻭ ﻣﻘﺼﺮ ﺭﺍ ﺗﻮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ!

ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ...

همه آبهای دریاها هم نمیتوانند یک کشتی را غرق کنند

به کسی اعتماد کن که بتواند سه چیز را در تو تشخیص دهد ...

اندوه پنهان شده در لبخندت را...

عشق پنهان شده در عصبانیتت را...

و معنای حقیقی سکوتت را ...

کاش، به همان اندازه
ای که از حرف مردم
میترسیم

از تو می ترسیدیم ...

که اگر اینگونه بود دنیای ما دنیای دیگری بود

و آخرت ما آخرت دیگری ...

کاش ...

تولد انسان روشن شدن کبریتی است

و مرگش خاموشی آن!

بنگر در این فاصله چه کردی؟!!

گرما بخشیدی... یا سوزاندی...!!!

یک حرف یک زمستان آدم را گرم نگه می دارد...

و بعضی اوقات هم یک حرف یک عمر آدم را سرد می کند!

حرف ها چه کارها که نمی کنند!!!

راز سکوت را نم نم اشک می داند

و غم تنهایی را خلوت شب ...

ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺍﺳﺖ!

ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﯾﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ

ﺑﺮﺍﯾﺶ ﯾﮏ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﻨﺪ!

تقدیری مبارک

تا هرچه را که تو دیر می خواهی زود نخواهم!

حضورآرامت در کنارم نیست

ولی رویای مهربانیهایت

مهمان همیشگی قلبم است.

تو مقصری اگر من دیگر ” من سابق ” نیستم !

من را به من نبودن محکوم نکن !

من همانم که درگیر عشقش بودی !

یادت نمی آید ؟!

من همانم !

حتی اگر این روز ها هر دویمان بوی بی تفاوتی بدهیم !

تو

نگذار هركسي از راه رسيد با

ساز دلت تمرين نوازندگي كند... !